Пиењето чашка или две ракија пред јадење е вообичаен обичај дома или во ресторан. Но, оваа навика не го отвора апетитот и не го подобрува вкусот на храната. Напротив, може само да го расипе, исто како и варењето, што ќе го сигнализира пулсирањето на вашиот стомак, кој на тој начин го шокираме. Сепак, ако пиете горчлив ликер во мали голтки, нема да ги затворите вкусните рецептори, туку ќе ги подготвите, исто како што ќе ги стимулирате и гастричните сокови.
Затоа, наместо една „лута“, според бонтонот на трпезата, можете да пиете билни, горчливи пијалоци со помалку алкохол. Во никој случај не избирајте слатки пијачки во чаша, бидејќи може да добиете киселини, па ваквите пијалоци зачувајте ги за крај, односно со десертот.
Според легендите, ритуалното пиење горчливи пијалоци пред оброците, со цел да се поттикне варењето, датира од античка Грција, кога таткото на медицината, Хипократ, препорачал ритуално пиење на ароматизирано горко вино пред оброците. Историјата бележи таква култура и во други древни цивилизации кои користеле горчливи, лесни алкохолни пијалоци за истата цел: од Асирците до Египќаните и Татарите.
Аперитивот стана популарен дури кон крајот на 18 век, а особено заживеа во Италија. Пијалоците како што се вермут, мартини и кампари, станаа популарни со текот на времето, а набрзо се појавија популарните шприцер, негрони и белини.
Дигестивите се пијат на крајот од оброкот за да се стимулира циркулацијата и да се подобри варењето. И додека Французите ќе препорачаат коњак, добра ракија или Chartreuse (картузиски хербален ликер), Италијанците се за ракија од грозје, горчливо амаро, Fernet-Branco (горчлив ликер кој има повеќе од 40 билки и зачини, како на пр. миризлива смола) , рабарбара, камилица, кардамон, алое, шафран, кантарион и други).
На крајот од оброкот, Германците наздравуваат со ликери, а збогатените вина доминираат во Шпанија и во Португалија.
За кој пијалок и да се одлучите, бидете нежни со вашето здравје.
Извор: rs.N1