По емитувањето на првата епизода од серијата „Јованка Броз и тајната служба“ на РТС, која ќе го прикаже подемот и падот, сјајот и крајот на поранешната прва дама на Југославија во 10 епизоди, интересот за Јованка Броз се зголеми за нејзиниот живот обвиен со мистерија.
Во исповед сестрата на Јованка Броз, Нада Будисавjeвиќ раскажува за првата средба со Тито.
„Бевме на Блед. Зора, Миша и јас бевме деца и го гледавме приемот од горе. И тој само се појави на вратата со две чинии колачи во рацете. Се качи горе на спрат да ни даде колачиња“, раскажала сестрата на Јованка, Нада.
Имав 18 години и Тито се запрепасти кога виде дека Зора и јас немаме часовник. И така изненаден, тој нѐ праша: „Па, девојки, вие нематечасовник?“ – И ние кажавме: „Па, немаме.“ Во тоа време, тоа беше како да нѐ прашуваат дали имаме хеликоптер. И кога се враќавме од Бриони, ни подари мал квадратен часовник со мала црна лента. Две ленти. Тоа беше мојот омилен подарок во животот, пишува žena.rs.
Ни ги даде Тито тие часовници и рече: „Но, не кажувај на Јованка.“ И се враќавме од Бриони со воз, лежевме во купето, ги стававме на рака часовниците и ги слушаме како чукаат, и се прашувавме едена со друга: „Дали твојата чука? – Дали мојот чука? “ – И во таа приказна се појавува Јованка и вели:„ Слушам дека добивте часовници “.
И ние не и кажавме, ни рекоа да не и кажеме. И таа продолжи: „Дали некој друг во вашето одделение има часовник?“- Ние рековме: „Нема никој“.
„Па, и вие нема да го имате“, ни рече Јованка и продолжи:
„Може да го носите дома, но нема да го носите на училиште додека не почнат да носат и други во класот“, изјавила Нада во својата исповед.
КОЛАЧИ ОД МАРШАЛОТ
Бевме на Блед и имаше дочек долу. Зора, Миша и јас бевме деца и го гледавме од собата на вториот кат. И тој само се појави на вратата од нашата соба со две чинии колачи во рацете. Се качи пеш на вториот кат да ни донесе колачиња. Знаеше дека сите ќе не заборават во таа ситуација. Но, тој не нѐ заборави нас.
Вториот пат имаше голема вечера на Бриони, а јас бев во мојата соба во Белата вила. Собата беше веднаш до лифтот, кој одеше до приземјето, веднаш до кујната. И некој тропа на вратата. Ја отворам вратата, а тој во парадна униформа ми подаде две чинии јастог и ми рече: „Морав да ги земам и двете“.
Подоцна, кога пораснав, знаеше дека и јас и Јованка сакаме шампањ. Така, тој ни донесе шампањско за 8 март, го отвори за нас, а и тој проба малку, бидејќи не му се допаѓаше. И тој уживаше што ние две уживаме во тој шампањ.
И ПОНАТАМУ ПО СВОЈА МЕРА
Мислам дека Тито немаше вистинска претстава за тоа како живее обичниот свет. Кога Јованка ни даваше пари ни даваше толку колку што ни беа потребни. А Тито секогаш ни даваше криејќи. Земете дваесет илјади. А таа секогаш дознаше за тоа. Најверојатно тој и кажувал. И тогаш таа стапнуваше на сцената и кажуваше на што ќе се трошат тие пари. Но, за да не дојде до забуна, тој нас не ни даваше секој ден. Ова се случуваше еднаш во пет години. Но, кога ќе дадеше даваше по своја мера.
Сакаше да ги прави луѓето среќни. Сакаше да и дава подароци на Јованка. Секогаш и купуваше подароци за Нова година, 8 март, за нејзиниот роденден. Уживаше. И кога одеше некаде без неа, тој секогаш и купуваше и и носеше подароци.
ЈА ОБОЖАВАШЕ ЈОВАНКА
Ја покажа својата љубов кон Јованка на ненаметлив начин. За тоа не се зборуваше, тие не ја покажаа таа љубов, но се гледаше. Тито ја гледаше Јованка со многу љубов, нежност, можеше да се види неговиот заштитен став. Од друга страна, таа никогаш не изрази ниту една критика кон него. Дури ни пред мене. Само во четири очи ако разговараа со него. Никогаш не ја слушнав како го фали Тито. Немаше потреба таа да го прави тоа. Други изобилно го надокнадија.
Тој едноставно ја обожаваше Јованка. Навистина го сакаше. Тој беше доста внимателен кон неа. Исто така, многу го ценеше нејзиното мислење, пред се го ценеше нејзиниот здрав разум. Тој ги ценеше организациските способности на Јованка и немаше потреба да го кажува тоа. Беше лесно да се види. И двајцата работеа на тој начин: прво бизнисот. Тој сакаше да слуша што мисли таа. И нивната околина не можеше да издржи. Затоа и ја казнуваа.
НЕ ЗБОРУВАШЕ ЗА ПОРАНЕШНИТЕ
Тито повремено зборуваше за неговата мајка, неговото детство, Русија и времето кога живеел во Русија. Никогаш не сум го слушнал како зборува за неговите поранешни сопруги. Во мое присуство, Тито никогаш не спомна ниту една од неговите поранешни сопруги, ниту Пелагија ниту Херта Хас. Дури ни Даворјанка Пауновиќ. Никогаш не ги спомна, најверојатно за да не ја повреди Јованка. Ни Јованка не ги спомнуваше. Веројатно знаела дека Даворјанка е погребана во комплексот на Белата палата. Но, таа не се занимаваше со неговите поранешни сопруги и поранешни љубовници. Тоа беше дел од неговото минато и таа не се грижеше. Јованка беше свесна дека Тито ја сака и знаеше дека го сака.
Никогаш не сум го слушнал да го крене гласот кон Јованка во животот. Во мое присуство, тие никогаш не се расправаа, а поминавме многу време заедно. Во мое присуство, тој никогаш не кажа грд збор за неа. Се шегувавме на сметка на неа, ние двајцата и таа во еден момент ќе кажеше: „Е, доста веќе“. Јованка му кажуваше се што мисли и тој го ценеше тоа. Бидејќи таа беше единствената што кажуваше се што мислеше. Другите беа многу среќни да го кажат она што тој би сакал да го слушне. И Јованка беше искрена и многу директна. Таа не сугерираше ништо, туку ќе каже што има да каже. Токму во центарот. Што би рекле: „Сердар Миле во среда“. Тој никогаш не дозволи некој да каже нешто против неа. Никогаш. Никој.
НЕ МОЖЕШЕ ДА БИДЕ БЕЗ НЕА
Тито воопшто не можеше без неа. Ниту еден момент. Ако се случи Јованка да дојде од Бриони во Белград еден ден за да заврши нешто, тој ја повикуваше итно да се врати во Бриони истата вечер бидејќи не може без неа. Тие само се сакаа. Многу се сакаа. И повеќе би сакала да умре отколку да направи нешто против него. Го сакаше до последниот ден. Не до последниот ден. Го сакаше до нејзината смрт. Го сакаше до последен здив.
И кога Тито ќе заминеше некаде без неа, тој секогаш и се јавуваше. Знам кога беше на тие бродови, имаше некои емисии, така што Јованка рече дека може да му испрати поздрав и таа му испрати честитки. Имаше и радио врска.
Кога, на пример, Јованка не беше таму, тој рече:
„Оставете го тоа за Јованка, таа тоа го сака“. Како кога станува збор за јадење што е подготвено и послужено, а таа не е таму. Тој беше многу грижлив за неа.
Преземено од: https://www.kurir.rs/