Има ли нешто што не се кажало или не се знае за кралицата на ромската песна, Есма Реџепова Теодосиевска?
Заслужи многу, а доби- ништо! Ниту и се исполни последната желба- да биде кремирана, ниту, пак, откако го испушти последниот здив не и се дозволи да почива во мир. Зарем Есма тоа го заслужи? Секако дека не, но ја имала таа несреќа да се роди тука, а не во нормална земја. Споменот за Елвис Присли се чува, како и за многу други светски ѕвезди. Но, за да не одиме подалеку, ќе го споменеме Тома Здравковиќ, за кого се снима филм.
А за Есма едвај споменик се направи, музејот кој гордо кажуваше дека го остава на државата е опустошен и претворен во руина, а да биде уште потажно фустаните кои ги носела пред светски лидери и со кои на ревии собираше хуманитарна помош, исчезнаа. Оваа лавица, и во животот и во хороскоп, тие што ја познаваат знаат дека ако беше жива и ако го видеше ова ќе речеше: Абе пиле, голема срамота е ова!
И срамота е, голема срамота. Ама кому му е гајле за тоа, освен на Есма која цел живот се чуваше грижливо за еден ден кога ќе ја нема неа, ќе има музеј, за да се види што таа и Стево направиле во животот. Направија многу ама за кого?
Ова не е прв пат кажано, од 2016 откако почина на 11 декември се многу зборувало ама ништо. Што не е ни чудно. Затоа на денешен ден, на нејзиниот роденден, нема да се зборува за нејзините достигнувања и за тоа каков човек беше, како што вообичаено се кажува во вакви моменти. Сеќавањата за неа се големи, остави доволно зад себе, многу повеќе од музеј, споменик или украдени фустани, чешми, троседи, маси, па и тоалетни школки од бедни души.
Во нејзина чест уште еднаш да се потсетиме на нејзината „Зошто си ме мајко родила“ или „Чекај животе, ми се живее“ иако има уште стотици и стотици кои се пеат и ќе се пеат. И на една песна што утрово ја постираше На фејсбук нејзиното последно од многуте деца, Симеон Атанасов.