Во сезона на слави, многумина кои штотуку почнаа да го слават денот на светецот, заштитник на домот имаат дилема што да прават со славската свеќа, откако ќе помине денот на славата.
Исто така, многумина не знаат како да ја изгаснат свеќата – дали на вообичаен начин или ако постои одредено правило што треба да се почитува за да не се „налути светецот“.
Најдобро е празничната свеќа да е од вистински восок, бидејќи побавно и порамномерно се топи. Должината на свеќата зависи од материјалните можности на домаќинот, а најчесто во црковните продавници ги нудат оние од 50 до 60 сантиметри.
Свеќата можете да ја украсите со хартиена декорација, која исто така го штити восокот од паѓање на чаршавот. Во последниве децении, вообичаено е на свеќата да се залепи слика од светецот-заштитник.
Обичајот налага домаќинот да запали свеќа за слава непосредно пред да го исече колачот. Пред да го стори тоа, треба да се прекрсти, да се моли, да ги спомне Бога и светецот што го слави, да ја бакне свеќата и потоа да ја запали.
Празничната свеќа треба да гори во текот на денот. Кога домаќинот сака да ја изгасне, треба да се прекрсти, да земе чаша вино, да земе малку вино од неа и да го истури до фитилот од свеќата. Виното нежно ќе ја изгаси свеќата.
Многу домаќинки ја ставаат празничната свеќа во фиока и ја палат за време на заедничка семејна молитва во текот на годината. Други, пак, ја чуваат свеќата и пред следната слава ја носат во црквата и ја палат пред литургијата. Двата обичаи се точни.
Празничната свеќа можете да ја запалите и кога свештеникот доаѓа во домот за да ја освети водата пред Велигден, но и кога ќе наидете на тешки моменти во вашиот живот, а сакате да му се помолите на вашиот заштитник и да најдете мир на умот и душата.
Извор; Еспресо.рс