Пејачката Сека Алексиќ никогаш не криела дека имала тешко детство, но дури неодамна проговори за деталите, откривајќи дека била сведок на страшното насилство на нејзиниот татко врз нејзината мајка, а потоа со години не го видела.
Во ова интервју таа зборуваше и за сиромаштијата и како побегнала од Босна и Херцеговина со мајка и и брат и за време на војната.
– Татко ми сега почина и беше добар човек, но има работи што се случија што не можат да се избришат. Му простив сè. Тој сакаше да пие и можеше да даде се што ќе заработи на децата кои немаа, да ги почести сите можни луѓе. Ќе станеше љубоморен и поради тоа имаше проблеми со мајка ми, таа најмногу страдаше, ја тепаше. Имаше неколку ситуации кога јас и брат ми ги разделивме, мајка ми и денес има лузни на лицето од тој период. Се разведе поради тоа и ја разбирам, никој не треба да поминува низ тоа. После тоа, татко ми замина на работа во странство и пет-шест години не се слушнавме. Пораснав со мојот очув Милан, кого многу го сакам и кој на нас гледаше како на свои деца. Отиде на работа за да ми заработи месечен автобуски билет, за да одам на училиште – изјави Сека во емисијата „Преживеани“ на К1.
Кога имала шест години, избегале од Зворник и се преселиле во Бања Ковиљача, каде што се запишала на училиште.
– Живеевме многу тешко, бевме во сместување за бегалци, потоа отидовме да живееме во старата школа. Немавме бања, но се капевме кај комшиката. Дојдовме буквално само со тоа што бевме облечени, без ништо – рече Сека Алексиќ и додаде:
– Децата беа брутални кон мене. Ме исмејуваа за моето икање, за искинатите чевли, за носењето иста маица. Беше страшно сурово, плачев со денови, но не сакав ништо да и кажам на мајка ми, бидејќи не сакав да ја влошам нејзината и онака многу тешка ситуација. Посебно кога дознаа дека мајка ми е муслиманка, имав секакви малтретирања. Ме туркаа, ме плукаа, ми ја кинеа кошулата, но тоа ми помогна во животот. Им благодарам на сите што беа толку љубезни кон мене, бидејќи не би била тоа што сум денес.
Мајка и не сакала таа да пее, а Сека имала голема желба да го направи тоа. Една ситуација била многу непријатна, а и донела и многу промени на тој план.
– Мајка ми не ми дозволи да пеам, избегав од дома, а очувот ми помогна да ги остварам моите соништа. Почнав да пеам на 14 години и тајно одев на забави, тој ми помагаше да го сокријам тоа од мајка ми. Но, таа дозна и само еднаш се појави во клубот, а јас се скаменев кога ја видов и ми падна микрофонот. Кога ѝ објаснив дека тоа е мојот сон и покажав дека само за таа вечер заработувам пет пати повеќе од нејзината плата од утро до вечер, таа малку попушти. Од тоа купивме фрижидер, и така почна се – објасни Сека Алексиќ.
Фото: Принтскрин