Милица Филиповиќ (23) од Шабац доживеала голема траума на породувањето во Народниот фронт, во Белград, кога го извлекла бебето од себе во болничкиот тоалет, бидејќи немало кој да и помогне и никој не ја слушнал како вика помош.
Милица има една ќерка Софија, а таа тврди дека нејзиното друго бебе можело да се спаси доколку лекарите во ова породилиште не биле невнимателни кон неа.
– Ќерка ми Софија ја загуби сестра си пред една година, а ние изгубивме уште едно дете во Народниот фронт на ГАК и тоа не е ништо необично, бидејќи абортуси се случуваат, особено сега за време на пандемијата. Сепак, моето бебе можеби ќе беше спасено, но односот на лекарите, медицинските сестри и целиот систем на оваа институција, кон мојата состојба и кон мене и воопшто кон другите пациенти беше ужасен и не е ни чудо што поминав низ најтешките физички, психички и емоционални маки – тврди Милица. .
Таа имала симптоми на корона на почетокот на бременоста. Тестот бил негативен, а таа го изгубила чувството за мирис и вкус, поради што е сигурна дека прележала. Компликациите започнале во петтиот месец од бременоста, кога Милица отишла на редовен преглед. Докторот забележал дека нема плодова вода и дека има силни контракции. Заклучил дека водењакот е недопрена и ја упатил трудницата на пренатален тест. Резултатот покажал дека бебето е сосема здраво девојче. И покрај добрите резултати, Милица била испратена во болницата Народен фронт за лекарите да утврдат зошто нема плодова од вода кога наводно се е во ред:
Откако била примена во болница, ја сместиле во соба со најава дека следниот ден докторот ќе ја прегледа и да причека.
– Никој не дојде седум дена. Бев во агонија. Потоа дојдоа лекари и ми рекоа дека ќе ми ја направат една постапка, која е ефикасна само доколку бебето не е предолго без вода. Ми носат еден куп хартија да потпишам за да се согласам со моја одговорност за интервенцијата, а потоа ме носат во амбуланта. Станува збор за амино-инфузија, при што лекарот ја прободува трудницата со игла низ папокот и на тој начин и вбризгува вода, додека преку ултразвук ја набљудува положбата на бебето. Но, мојот доктор цело време зборуваше на телефон и ја вршеше процедурата, веројатно убеден во неговата стручност. Ме испратија во соба и ми рекоа дека ќе има преглед еден ден подоцна. Следниот ден ме пречека докторка која ми кажа дека моето бебе повеќе нема срцева реакција. „Сестро, пиши спонтан прекин на срцевата реакција. Сигурно ви е тоа од короната“ – продолжува Милица со својата тешка приказна.
Милица до тој момент земала голема доза на прогестерон, хормон за одржување на бременоста. По четири дена и направиле абортус со тоа што и дале вагинални супозитории за да го блокираат производството на тој хормон, по што Милица почнало да ја обзема страв:
– По пет дена се плашам од сепса, бидејќи знам дека носам мртво бебе внатре. Љубезно го прашав докторот на визита, кога можам да очекувам се да биде готово и да си одам дома. „Побогу мајко, жените носат мртво дете три месеци, а ти драматизираш околу неколку дена!“ – беше одговорот.
– Следниот ден заклучуваат дека мора да направат поголем чекор бидејќи апчињата не ми помагаат. Имаше две опции, едната да абортираш под тотална анестезија и другата да предизвикаш абортус. Ми донесоа куп хартија повторно да потпишам и почнаа со методот на индукција. Цел ден спиев поради седативот. Се будам попладнето, но ништо не се случи. Добивам трета, четврта инекција и ништо. Од петата, која ја добив околу полноќ, добивам контракции – вели оваа млада мајка.
Во еден часот по полноќ започнува пеколот.
-Одам во собата на сестрата да и кажам дека тоа е она што го чекавме и да ме однесе во породилиште. Не ме ни погледна, само рече да се вратам во собата и да чекам, дека уште не е тоа и дека ќе почувствувам вистински контракции. Се вратив, а таа тргна по мене „Не доаѓај повеќе, да ти објаснам, тоа не се вистински контракции, но ако мислиш дека се, оди во тоалет, земи гуска и напнувај се, можеби ќе успееш до утрото“. Жените кои беа во собата со мене останаа без зборови. Отидов во тоалет и за половина минута во стоечка положба завршив се сама, бидејќи бебето буквално ѕиркаше од мене. Излегов во ходникот во состојба на шок, со телото на бебето во моите раце. Се развикав, ја повикав сестрата, а жените излегоа со мене и сите викавме. Излета и застана пред мене „Ауууу, ти си била сериозна“ беше се што рече. Десетина минути подоцна ме однесоа во породилиште, каде докторот ми викаше зошто сум пиела вода преку ден, а никој не ми рече да не пијам. Затоа направи ревизија во живо, а во отпусниот лист ми напишаа дека сум добил анестезија. Ми донесоа хартија да потпишам дека го видов бебето и така завршија со нас двајца – ја заврши својата болна исповед Милица.
Една година подоцна, Милица закрепна од траумата и се обиде да поднесе тужба. Но, документите што и се дадени се во ред, ништо од тоа што се случило нема во документацијата, па адвокатката заклучила дека нема основи за добивање на случајот.
– И уште имам прашања во мојата глава: Дали ќе беше поинаку ако не ги чекавме резултатите претходно од пренаталниот тест, дали ќе стасавме на време ако ме примеа без таа хартија и ако не ми го одложија инектирањето на плодова вода за седум дена? Никогаш нема да знам дали моето бебе се задушило без вода или докторот го избодел додека зборувал на телефон? Не ги обвинувам за загубата на бебето, можеби мораше да биде така, можеби тие не знаеја подобро, но ги обвинувам што не се грижат и не се однесуваат кон мене и со другите жени, поради што никогаш нема да стапнам повторно во оваа институција – заклучила оваа млада мајка.
Од ГАК Народни фронт изјавија дека ќе се спроведе внатрешна контрола во врска со случајот со Милица Филиповиќ и дека ќе бидат повикани сите лекари и медицински сестри да разговараат со директорот на установата, за никогаш повеќе да не се повтори вакво нешто, а виновниците да претрпат одредени санкции.
Извор: srbijadanas.com