Оваа година се одбележуваат 30 години од почетокот на југословенските војни, најкрвавиот конфликт во Европа од Втората светска војна. Иако балканските држави се определија за демократско владеење и интеграција со НАТО и Европската унија веднаш по војните, постојаното запоставување од страна на Западот придонесе за драматично назадување во последниве години. Сега рускиот претседател Владимир Путин ја користи својата шанса и ги користи поранешните југословенски држави како следно бојно поле, за да ги ослабне НАТО и Европската унија, пишува во воведот од подолгата анализа „Foreign affairs“.
Понатаму во анализата се вели дека напорите на Путин да го однесе Балканот до бездната се дел од неговата мисија да ја обнови Русија како глобален моќник. Слично на стратегијата на Кремљ на Кавказ, целта на Русија на Балканот е да ги зголеми тензиите за да може да се позиционира како единствен регионален посредник и гарант за безбедност. Истовремено има за цел да покаже дека ниту НАТО, ниту ЕУ, ниту нивните членки не се кредибилни партнери за која било од балканските земји. Бидејќи Москва, исто така, го продолжува своето воено засилување во близина на украинската граница, нејзината кампања за влијание на Балканот служи како уште еден театар за предизвикување на Западот.
-Напорите на Русија беа неизмерно помогнати од слабиот одговор на ЕУ. И покрај многуте години и потрошените милијарди евра за подготовка на Балканот за интеграција во ЕУ, напорите се во застој. ЕУ не се прошири од нејзината апсорпција на Хрватска во 2013 година , и покрај ветувањата за членство на „шестката на западен Балкан“ – Албанија, Босна, Косово, Црна Гора, Северна Македонија и Србија – за сите практични цели, разговорите се замрзнаа. Нарушена со различни предизвици како Брегзит, пандемијата СОВИД-19, подемот на екстремно десничарските групи и мигрантската криза во Европа, се чини дека проширувањето е на неодредено време. Овој неуспех го направи Балканот очигледна цел на Путин. Москва отворено им се закани на балканските земји кои се обидоа да ги зајакнат своите безбедносни врски со Западот. Се обиде да го попречи референдумот за членство во НАТО во 2018 година во Северна Македонија, а нејзиниот амбасадор ја прогласи земјата за „легитимна цел“ доколку тензиите меѓу НАТО и Русија се зголемат (земјата стана членка во 2020 година). Во соседството во Црна Гора, Москва го поддржа директниот државен удар во 2016 година непосредно пред нејзината успешна кандидатура за влез во НАТО, пишува во анализата.
На крај „Foreign affairs“ заклучува дека како што беше на почетокот на војните во Југославија или во пресрет на Првата светска војна, може да биде тешко да се убеди светот во важноста на Балканот. Во 1990-тите, европските земји не успеаја да одговорат со доволна итност на кризата, а САД беа принудени да се вмешаат.
Овој пат, сепак, САД се тие што се свртеа навнатре и веројатно нема да интервенираат. Така, товарот најверојатно ќе остане на ЕУ. Ништо помалку од стабилноста на Европа и континуираната виталност на ЕУ и НАТО алијансата е на линија.
Повеќе во анализата на „Foreign affairs“