Луѓето плачат од памтивек и пролеваат од 70 до 100 литри солзи во текот на животот, но овој феномен се уште не е доволно истражен. Една неодамнешна студија покажа дека „изненадувачки мал број научници и лекари се заинтересирани за оваа тема“, а истражувањето за „емоционалното плачење се уште е во повој“. Еден од авторите на студијата, Ад Вингерхутс, се сомнева дека причината за ова се искривените претпоставки на луѓето за солзите и плачењето.
„Солзите често се толкуваат како показател за тага“, вели холандски психолог кој бара одговор на прашањето зошто луѓето плачат во последните 20 години. „Но, солзите не содржат само информации за тоа како се чувствуваме во моментов, и исто така кажуваат многу за тоа какви луѓе сме. Човечката раса е единствената која плаче поради интензивните емоции“.
Покрај емоционалните солзи, постојат уште два вида: рефлекс, кој е предизвикан од надворешен стимул, како што е лупење на лук, и базални солзи, со кои ги чистиме и навлажнуваме очите.
Сите три вида се состојат од вода, електролити и протеини, но во различни пропорции. На пример, емоционалните солзи имаат повеќе протеини и серотонин отколку рефлексните солзи.
Една можна причина зошто луѓето плачат е манипулацијата. Британските истражувачи во студија од 2007 година изјавија дека шестмесечните бебиња го користат плачењето како тактика за да го привлечат вниманието на родителите. Според Вингерхутс, можно еволутивно објаснување за емоционалниот плач може да се најде во оваа фаза од животот.
Меѓутоа, луѓето плачат и во зрелоста, кога веќе не се беспомошни. А, има разлики во зачестеноста на плачење меѓу мажите и жените. Мажите плачат меѓу 6 и 17 пати годишно, а жените пет пати повеќе, според Германското здружение на офталмолози. Овие разлики излегуваат на виделина дури по 13-годишна возраст, пред тоа девојчињата и момчињата плачат подеднакво и од исти причини.
Вингерхутс додава дека исти проблеми предизвикуваат „тешки“ солзи кај двата пола, кои се тага, носталгија по домот и љубовни неволји.
Сепак, жените почесто плачат во секојдневните ситуации, кога се соочуваат со критики или конфликти. Ова може да укаже дека жените реагираат на чувството на беспомошност, додека мажите избегнуваат такви ситуации. Но, не смеат да се изостават различните општествени притисоци бидејќи е помалку прифатливо момче да плаче.
Според Вингерхутс, не држат објаснувањата според кои дека луѓето плачат за да се чувствуваат подобро. Постојат истражувања кои покажале дека депресивните луѓе не чувствуваат никакво олеснување после плачење. Солзите нема да ни помогнат дури и кога треба да се справиме со трауматични настани на кои не можеме да влијаеме, како што е смртта на некој близок. Но, точно е дека солзите сигнализираат нечија емоционална состојба кон надворешниот свет.
Не треба да се верува дека потиснувањето на плачот е штетно за здравјето, освен ако нема случаи на пошироко потиснување на емоциите, што укажува на поголеми проблеми на личноста.
Всушност, споредбата помеѓу луѓето кои ретко плачат и оние кои често плачат не покажува разлика во нивната општа благосостојба. Луѓето кои почесто плачат оставаат впечаток дека се поемпатични и почесто добиваат поддршка од околината. За Вингерхутс, ова е дел од одговорот зошто луѓето плачат. „Солзите создаваат социјална врска меѓу луѓето“, вели тој и додава: „Старите Грци рекле дека само добрите луѓе плачат, но се прашувам дали има зрно вистина во тоа“.
Извор: Index.hr