„Исто како во фил“, но со среќен крај – така би можело да се опише раѓањето на Татјана Узур (30) од Бачка Паланка, која во бањата во семејниот дом, без никакви знаци и симптоми, без контракции што ќе предупреди за тоа, на светот ја донесе нејзината ќерка Мила.
Се се случило премногу брзо, толку брзо што Татјана немала време да размисли или да ја почувствува вистинската, силна болка што го раскинува и уништува целото тело додека жената се пораѓа. Нејзината бременост биланормална, до вториот стручен ултразвук, кога докторите и го пронашле таканаречениот субминален хематом од 7 сантиметри, поради што постојано крварела од 28 април до денот на породувањето, односно 6 јуни годинава.
Татјана тој ден била со своите родители, станала околу 6 часот наутро и заминала во тоалет, кога почувствувала зголемена болка за неколку секунди, тие беа контракции, а во исто време знак дека раѓањето започнало. Вака почнува приказната на Татјана што ја раскажала за српски Телеграф,
– Во тој момент разбрав што се случува и успеав да останам смирена. Неколку секунди пред да ја видам нејзината глава, почувствував болка, а потоа нозете ми се вкочанија. Сепак, успеав да го фатам „бебето“ во раката, и да го спасам од сигурна смрт со удирање на земја. Беше толку мала што можеше да ми се смести во раката – нашиот соговорник раскажува вистинска филмска сцена.
Кога се роди, малата Мила можеше да се вклопи во дланката на нејзината мајка Татјана – тежеше 670 грама и 31 сантиметар.
– Кога ја фатив, почнав да се тресам. Моите родители беа таму, тато повика брза помош, а мама трчаше да ја држи додека не пристигне брзата помош. Се сеќавам дека само мислев „не седнувај“ затоа што би седнал на него. Мислам дека таа беше колку мојата тупаница за 5 до 10 секунди. Во тие моменти, целата болка престана – објаснува Татјана, додавајќи дека Мила е родена на роденденот на нејзината мајка, односно нејзината баба, на која и била најубавиот подарок.
Како што понатаму објаснува Татјана, бргу пристигнала брзата помош, чиј персонал, како што вели, бил прекрасен и полн со грижа и посветеност.
„Се бореше како со стадо лавови“
– Мама го држеше бебето додека и ја пресекуваа папочната врвца, ја пренесоа Мила во детската болница во Нови Сад, а јас во родилната болница Бетанија. Бев физички добро, и психички … Ме прегледаа и ме пуштија да си одам дома по два дена, без дете, Мила беше на респиратор во болница. Додека се уште лежев во породилното одделение, гледав низ прозорецот како татковците и мајките си одат дома со своите бебиња, а јас излегував без неа. Доаѓањето дома без дете е една од најлошите слики што ги паметам од целата оваа ситуација – раскажува мајката.
Во тие моменти, Татјана ја држеше фактот дека Мила, со своите 625 грама, по калибрацијата, се бореше како стадо лавови. Тогаш беше голема колку шише вода. Таа не ја виде својата новородена ќерка 22 дена.
– Таа беше отстранета од апаратот за дишење по три дена, а до 13 јули почна да дише целосно сама. Патем, таа беше извадена од инкубаторот на 10 август, токму на денот на нејзиното зачнување. На некој начин, таа е родена на свој термин – забележува мајката на Мила.
73 дена во болница
Девојчето имаше една инфекција на 11 -тиот ден од животот, која ја надмина за 5 дена, реагирајќи добро на антибиотици. И тоа беше единствената компликација што ја имаше. Дури и тогаш, Мила покажа магична волја за живот.
– Ми дозволија да ја гледам три часа дневно, исто така се случи да престане да дише двапати пред мене. Меѓутоа, се покажа дека бебињата во таа состојба забораваат да дишат, па примаат терапија и за тоа. И еве, грам по грам и ден по ден … По 73 дена, на 17 август, не отпуштија од Институтот, со 1.930 грама и 40,5 сантиметри. Мила доби ораз како здраво дете, без дијагноза, што е навистина многу, многу ретко. Мила е доказ дека постојат чуда. Таа е божјо чудо – емотивно вели Татјана.
Татјана Узур е бескрајно благодарна на лекарите, медицинските сестри во Институтот во Нови Сад, на одделите за интензивна нега и неонатологија.
– Една мајка им е засекогаш благодарна. Нашата приказна има среќен крај, сакам да им го посакам истото на сите што ќе се најдат во слична ситуација. Верував и во Мојата љубов, Мојата моќ, мојата милост Божја е жив доказ дека се можни чуда, ако веруваш во нив – вели оваа пресреќна мајка, додавајќи дека нејзиното бебе сега е „големо“ – тежи 3.170 грама и е околу 45 см долго.
Преземено од: https://www.telegraf.rs/