Пејачката Нада Обриќ две децении се бори со ракот, а неодамна го победи по четврти пат.
За српскиот Курир вели дека не размислува за тоа.
-Добро сум, совршено сум добро, рекла таа и додадал дека со разговор на четири соседи им помогнала на време да ја откријат оваа болест.
-Секогаш отворено сум зборувала за својата болест и на тој начин им помогнав на многу луѓе. Спасив четворица соседи затоа што сите завршија на операционата маса бидејќи откако разговараа со мене ја открија болеста при преглед. Јас четири пати го победив ракот. Господ ми помогна, потоа изборот на добри лекари и на крајот моето семејство и мојата добра душевна состојба.
Во интервју за српскиот портал Ало, кога Нада Обриќ се вратила од Виена по операција, исцрпена од терапиите и борбата повторно да се победи болеста соседот ја пречека со корпа со цвеќиња.
Нада не го заборава тоа, па потсетува и апелира до сите да се грижиме за соседите.
– Борете се за добрите соседи. Грижете се за нив и негувајте ги, бидејќи тие можат да бидат поблиски и од роденото семејство – вели таа пред да почне да збори за последната битка со здравјето, од која повторно излезе како победничка.
Популарноста што трае 40 години најмногу и донесе убави моменти. Знаеше дека публиката ја сака, но не ни сонуваше дека во тешки моменти на борба против злобна болест, од која сè уште се опоравува, ќе добие толку убави и трогателни пораки од странци од целиот свет кои и ја почитуваат музиката.
– Скоро нема место на оваа планета што не сум го достигнала и не сум му го пеела на нашиот народ. Мислеа и на мене во ова време кога сите се борат да го зачуваат своето здравје. Често ме трогнуваше солзата од нивното внимание и охрабрувачките зборови кога по трет пат се разболев од рак во рок од една година – вели Нада (73).
Во 1999 година, таа прво се разболела од карцином на матката, а во 2004 година од малигнен тумор на градите. Потоа добила карцином на мочниот меур, кој и се вратил, па поради тоа повторно замина на операција.
– Прогнозата не беше добра, никој ништо не ми кажуваше, но од погледите на лекарот и насолзените очи на моите најблиски, сфатив дека не сум добра. Мојот мозок не сакаше да ги прифаќа такви предвидувања. Се оперирав во Виена и беше страшно, сомнително и поминав низ многу тешки терапии. Кога ќе ви дадат неколку месеци живот, а вие повторно ја негирате прогнозата, нема поголема победа и награда. Бев скоро на сите прегледи и лекарите велат дека сум целосно излечена. Како и да е, да не се врати.
Таа сè уште се опоравува од тешките и болни терапии, слаба е, но оди секој ден и полека се опоравува. Секој ден е убав за неа со нејзините внуци, деца и пријатели.
– Не дај Боже. Сега беше најтешко. Никој не знае колку е силен се додека не му се случи вакво нешто. Сепак, овие околности со короната ме принудија да се прилагодам. Моите деца и внуци се многу загрижени и постојано се плашат дека нема да се избориме едните со другите … Дисциплинирани сме, ми недостигаат нивните прегратки, но тие постојано ми носат се што ми треба.
Таа сакаше да раскаже едно убаво искуство што и докажа дека оправдано мисли дека оваа земја има прекрасни луѓе.
– Неодамна излегов на прошетка, сè уште сум слаба, но решена да се сретнам со братот на чичко ми. Одев полека, а потоа ми се слоши, нозете клекнаа.
Една млада жена ми пријде, ме фати за рака и загрижено ме праша:
„Госпоѓо, дали сте добро?“ Таа не се оддалечи од мене сè додека не стигнаа моите. Толку ме охрабри и бев среќена со чувството дека луѓето се уште се луѓе, дека не се отуѓиле толку многу за да не се грижат за другите.
Целото семејство се грижи за мене. Иако бев строга мајка, денес сум среќна кога ќерка ми Етана ќе рече „мојата Натка“. Снаата Лилјана и синот Саша живеат најблиску до мене, така што храната што ја подготвува ќе ми биде на прагот за кратко време. Внуците Наталија (16) и Вук (12) се моите најголеми љубови. Кога ги слушам како велат „Нано, ти си наша гордост“, јас се топам од љубезност.
Извор: Еспресо.рс/ курир.рс
фото: Еспресо.рс