Милан Бандиќ е роден на 22 ноември 1955 година во Груде, а според неговите зборови, пресвртницата во неговиот живот била 1974 година кога се преселил во Загреб.
Во својата биографија од 2009 година, тој зборуваше за Загреб како остварување на сонот. Од тогаш па до денес, Бандиќ стана еден од најбогатите хрватски политичари.
Роден е на 22 ноември 1955 година, во Груде, Босна и Херцеговина
Основно и средно училиште, завршил воГруде, дипломирал на Факултетот за политички науки, Универзитет во Загреб;
Во 2000 година се запишува на постдипломски студии на Факултетот за политички науки, Универзитет во Загреб.
Како Бандиќ стана еден од најмоќните?
Дел од одговорот може да лежи во една изјава на Бандиќ, кога тој сè уште „сонуваше“ дека еден ден може да биде претседател на државата.
“Мојот сон беше да бидам Гебелс. Ако не најуспешен, тогаш одличен во мојата работа”, рече Бандиќ пред околу десет години.
Вториот дел од одговорот на прашањето е скриен во „октоподот“ на Бандиќ. Октоподот кој го вмрежи главниот град пред дваесет години, а денес има пипала во парламентот, во Пантовчак, во полицијата, судството, црквата, даночната управа и скоро сите политички партии.
Тој владееше со Загреб 20 години
Неговото единствено работно искуство во реалниот сектор беше во фабриката на фрижидери на Лед, иако тој не остана таму долго. Како професионален и политички работник за ОНО и ДСЗ, тој работеше во Општинскиот комитет на СКХ Печеница. Во 1993 година стана секретар на СДП, а во 1995 година член на градското собрание. Бандиќ ќе стане претседател на Загреб СДП две години подоцна, во 1997 година. Три години подоцна, во 2000 година, на предвремените избори, тој стана градоначалник за прв пат.
Откако во 2002 година пијан предизвика сообраќајна несреќа и се обиде да поткупи полицаец, тој мораше да си даде оставка. На функцијата градоначалник се врати во 2005 година.
Хрват и католик пред се’
“Имам повеќе пријатели во полициските сили од вас. Не дозволувам да ме прашувате!” рече Бандиќ во 2001 година во полемика со тогашниот помошник министер за внатрешни работи.
Што значеше тоа тогаш, како и фактот дека нема пријатели само во полицијата, стана јасно десет години подоцна. Тој влезе во претседателската изборна кампања во 2009 година со повеќе од 200 пријави и околу стотина скандали. За ниту еден не беше гонет.
Бандиќ заврши двапати во затвор
Токму кога Бандиќ започна да зборува дека го ловат 14 години, се случи пресвртница. На крајот на 2014 година, Бандиќ беше уапсен во познатата акција „Аграм“ со Слободан Љубичиќ и Петро Припуз. Пред да го однесат во Реметинец, Бандиќ успеа да ја пренесе пораката до јавноста дека неговото апсење не е ништо друго освен одвлекување внимание од судењето на Перковиќ и Мустач. Бандиќ ќе заврши во затвор по втор пат до крајот на тој мандат, но ништо од тоа не беше доволно за луѓето од Загреб да престанат да му даваат гласови. На локалните избори, повеќе од 147.000 граѓани на Загреб сè уште беа убедени дека Бандиќ ја извршуваше својата работа совршено и искрено.
Не само што на неговите гласачи не им пречеа скандалите и сомнителното збогатување на нивна сметка, туку не им пречеше ниту очигледната мизогинија на градоначалникот на Загреб, сè почестите и остри сексистички навреди, патријархалното покровителство и закани.
Респектабилен број жени покажаа дека не им претставува проблем да соработуваат со таков Бандиќ, да бидат на списокот, да молчат и да им се смеат на жртвите на градоначалникот, додека пред нив тој ги навредува и понижува другите жени како и неговите критичари пред на нивните очи.
kurir.rs