Авторот на бројни хитови кои и денес се пеат, напишал толку тешка песна што наводно другарот Тито ја забранил во догледно време.
Песната, која Тито ја забрани по голем број самоубиства, се вика „Белите дробови ми се болни“ и се смета за една од најтажните песни што некогаш биле напишани на јазици од нашите региони.
Нејзин автор е Драгиша Недовиќ, кој ја напиша и познатата стара песна „У лијепом старом Вижеграду“, како и многу популарната „Стани, стани Ибар вода“, потоа „Коме шумиш ој Мораво“, „Некаде во далечината моите очи“ се изгубени “,„ На Морави воденица стара “,„ Шумадијо родни крају“,„ Игра коло крај Нишаве “,„ Зарудела зора на Морави “,„ Београде, граде на Дунаву“ и многу други .
Животот не го штедеше и беше на работ на смртта во 1941 година, кога веќе беше однесен пред стрелачката екипа во Шумарице во Крагуевац. Во последен момент, како познат текстописец, тој беше оставен настрана и и избегал судбината на многу граѓани на Крагуевац. Крајот на Втората светска војна го дочекал во германскиот работнички логор во Дормаген.
Преземено од:
Авторот на бројни хитови кои и денес се пеат, напишал толку тешка песна што наводно другарот Тито ја забранил во догледно време.
Песната, која Тито ја забрани по голем број самоубиства, се вика „Белите дробови ми се болни“ и се смета за една од најтажните песни што некогаш биле напишани на јазици од нашите региони.
Нејзин автор е Драгиша Недовиќ, кој ја напиша и познатата стара песна „У лијепом старом Вижеграду“, како и многу популарната „Стани, стани Ибар вода“, потоа „Коме шумиш ој Мораво“, „Некаде во далечината моите очи“ се изгубени “,„ На Морави воденица стара “,„ Шумадијо родни крају“,„ Игра коло крај Нишаве “,„ Зарудела зора на Морави “,„ Београде, граде на Дунаву“ и многу други .
Животот не го штедеше и беше на работ на смртта во 1941 година, кога веќе беше однесен пред стрелачката екипа во Шумарице во Крагуевац. Во последен момент, како познат текстописец, тој беше оставен настрана и и избегал судбината на многу граѓани на Крагуевац. Крајот на Втората светска војна го дочекал во германскиот работнички логор во Дормаген.
По враќањето во Крагуевац по неколку години по завршувањето на војната, поточно во 1950 година, дознал дека заболел од туберкулоза. Потоа ја напиша песната „Белите дробови ми се болни“.
Песната најпрво ја изведе Заим Имамовиќ, но имаше многу сугестивно влијание врз слушателите, а во тоа време беа забележани голем број самоубиства на лица заболени од туберкулоза низ цела Југославија.
Се вели дека во тоа време Централниот комитет и Тито решиле да го повлечат записот од продажба и да го забранат неговото работење, со образложение дека тоа довело до самоубиство. Само кога, 10 години подоцна, во една прилика, Јованка Броз, за која се шпекулираше дека страдала од оваа болест веќе некое време, наводно на прослава ја нарачала оваа песна, забраната беше укината.
За жал, иако беше излечен од туберкулоза, тој имаше проблеми со срцето. Тој почина од срцев удар во 1966 година на 49-годишна возраст. Зад себе ги остави синот Александар, ќерката Рада и околу 800 песни.
Преземено од: https://www.b92.net/